“We zouden dat probleem eigenlijk eens tot op de bodem moeten uitzoeken.”
“Het zou goed zijn om de afspraken die we met elkaar maken eens goed en helder met elkaar vastleggen.”
“Wat zou het fijn zijn om als MT eens de mogelijkheid hadden met elkaar van gedachten te wisselen zonder de druk van een overvolle vergaderagenda.”
Maar ja, daar is geen tijd voor.
De waan van de dag slokt ons op, agenda’s zitten propvol en (nog) langer werken is ook niet echt een goed plan. Er is dus gewoon geen tijd om die dingen te doen die belangrijk zijn. De dingen die ons verder helpen doelen te bereiken of samenwerken beter en fijner maken.

Vraag is of het wel echt waar is.

De ervaring leert inderdaad dat er de komende weken of misschien zelfs maanden met de beste wil van de wereld geen gaatje te vinden is.
En dus laten we het zoals het is en verzuchten we nu en dan tegen onszelf of elkaar dat er zo weinig tijd is voor wat we eigenlijk zouden willen. Maar wat als je nu, het is december, alvast een paar uur inplant in februari. Voor het aanpakken van probleem X, kwestie IJ of om als team de tijd te nemen voor een agendaloos MT. 
Ik hoor je bijna denken “pas in februari, dan heeft het al bijna geen zin meer.” Begrijpelijk en misschien wel net zo waar.

Het alternatief is de bedoelde zaken te laten voor wat ze zijn. Wetend dat ze tijd en aandacht nodig hebben. Meestal vatten ze overigens vroeg of laat vlam en moeten we onze agenda’s leegpoetsen om een brandje te blussen. Het is dus maar net waar je voor kiest.