Daar is geen tijd voor

Daar is geen tijd voor

door | 6 dec, 2019 | Uncategorized

“We zouden dat probleem eigenlijk eens tot op de bodem moeten uitzoeken.”
“Het zou goed zijn om de afspraken die we met elkaar maken eens goed en helder met elkaar vastleggen.”
“Wat zou het fijn zijn om als MT eens de mogelijkheid hadden met elkaar van gedachten te wisselen zonder de druk van een overvolle vergaderagenda.”
Maar ja, daar is geen tijd voor.
De waan van de dag slokt ons op, agenda’s zitten propvol en (nog) langer werken is ook niet echt een goed plan. Er is dus gewoon geen tijd om die dingen te doen die belangrijk zijn. De dingen die ons verder helpen doelen te bereiken of samenwerken beter en fijner maken.

Vraag is of het wel echt waar is.

De ervaring leert inderdaad dat er de komende weken of misschien zelfs maanden met de beste wil van de wereld geen gaatje te vinden is.
En dus laten we het zoals het is en verzuchten we nu en dan tegen onszelf of elkaar dat er zo weinig tijd is voor wat we eigenlijk zouden willen. Maar wat als je nu, het is december, alvast een paar uur inplant in februari. Voor het aanpakken van probleem X, kwestie IJ of om als team de tijd te nemen voor een agendaloos MT. 
Ik hoor je bijna denken “pas in februari, dan heeft het al bijna geen zin meer.” Begrijpelijk en misschien wel net zo waar.

Het alternatief is de bedoelde zaken te laten voor wat ze zijn. Wetend dat ze tijd en aandacht nodig hebben. Meestal vatten ze overigens vroeg of laat vlam en moeten we onze agenda’s leegpoetsen om een brandje te blussen. Het is dus maar net waar je voor kiest.

Werkcafé

Werkcafé

door | 20 nov, 2019 | Uncategorized

Wij werken samen met organisaties aan het in één en dezelfde richting krijgen van processen & energie in de organisatie, zodat zij moeiteloos /zonder moeite de best mogelijke toegevoegde waarde kunnen leveren voor hun klanten. Dat doen we door mensen aan te zetten om de juiste verantwoordelijkheid te nemen & betrokken te zijn bij de organisatie en bij de mensen in de organisatie.

Niet zomaar mooie zinnen, maar dit is waar wij bij Stelvio van zijn. In mijn dagelijkse werk betekent het onder meer dat ik steeds op zoek ben naar waar mensen ‘aan’ zijn en vooral wat maakt dat ze ‘aan’ staan.

Laatst vond ik daar weer een mooi voorbeeld van.

Als ondernemer ken ik als geen ander het gevoel van ontpannen werken in een plaatselijk café. Een fijne omgeving, ongedwonden sfeer, lekkere koffie . . .  Het doet altijd iets met me. Iets goeds. Alsof werken net iets gemakkelijker is. Samenwerken net iets soepeler verloopt en ideeën net iets vloeiender stromen. En vooral dat er eigenlijk altijd vrij veel werk uit mijn handen komt zonder dat het erg als hard werken aanvoelt.

De gemeente Leeuwarden begrijpt dit blijkbaar ook. Ik schrijf dit stukje namelijk in hun werkcafé. Dit werkcafé is gewoon een deel van het gemeentehuis. Een open en toegankelijk deel overigens. Er staan tafeltjes en stoelen, banken en schommelstoelen en er is fijne koffie. In het werkcafé voelt werken vrijwel hetzelfde als in een plaatselijk café. Eigenlijk werkt het er nog net iets beter. Er is namelijk geen storende achtergrondmuziek en er zijn ook geen luidruchtige studenten of gezinnen met actieve kinderen.

Het fijne van een café dus, gecombineerd met het praktische van een kantoor. Ik merk het niet alleen zelf, maar kan het gewoon zien aan de werkende mensen om me heen; het helpt enorm om ‘aan’ te zijn.

 

Herfstvakantie

Herfstvakantie

door | 24 okt, 2019 | Uncategorized

Ik zit met een leeg vel voor me. Nee, eerlijk zijn; met een leeg scherm. Terwijl ik weet dat schrijven voor mij het beste gaat aan de keukentafel met een vel papier en een potlood. 

Ik heb een blog te schrijven deze week. En ik stel het ook al de hele week uit. Er wil namelijk maar geen idee in m’n hoofd komen voor een onderwerp. En dat is gek. Er dwarrelen namelijk altijd stapels ideeën door mijn hoofd. Overdag tijdens mijn werk, onderweg in de trein of op de snelweg. Als ik in de rij sta bij de kassa, mijn tanden sta te poetsen. Je kunt het zo gek niet verzinnen of ik zie ergens wel een blogje in.

Maar nu dus niet. Ik denk en graaf en erger me. De tijd tikt namelijk onverstoorbaar verder. Het is herfstvakantie en ik had me zo voorgemnomen niet alleen te werken, maar vooral een paar dagen echt vrij te zijn om leuke dingen te doen.

Maar dat blog moet af en dat lukt dus niet. Bovendien moet ik nog zus en nog zo. En nog dit en nog dat . . En daar zit dus precies het probeem. Hersenen kunnen niet lekker denken als ze gehinderd worden door lijstjes, actiepunten en deadlines. Dat weet ik heus wel. Sterker nog, ik ben een soort spons als het gaat om informatie absorberen over hoe dit soort dingen werkt. Jammer genoeg weet ik het nog niet altijd zo lekker toe te passen als het om mijn eigen doen en laten gaat. 

Wat ik te doen heb, is helemaal niet zo ingewikkeld. Even een blokje om, wat aantekeningen doorbladeren of gewoon wat voor me uit staren. Nog beter, het gewoon een tijdje laten rusten. Even de schouders onder het lijstje voor vandaag. Dikke kans dat het blogonderwerp voor deze week dan vanzelf weer boven komt drijven.

En voor de volgende keer zijn er drie dingen die iets voor elkaar krijgen een stuk gemakkelijker maken.

1. Als je iets te doen heb, is het wel zo handig als de omstandigheden in orde zijn. Dus als ik iets te schrijven heb, moet ik zorgen voor de ideale schrijfomstandigheden.  In mijn geval dus die keukentafel met dat papier en een potlood.

2. Voorbereiding; zorg ervoor dat wat je nodig hebt voorhanden is.  Een appeltaart bakken gaat het gemakkelijkst als je de ingrediënten klaarzet voordat je begint. Datzelfde is van toepassing als je een bijvoorbeeld offerte moet maken. Als je vooraf de ingrediënten, denk inhoud, tarieven, adresgegevens etc. verzamelt, gaat het opstellen van de offerte zelf een stuk soepeler.

En 3 Als je een klus te klaren hebt, bewijs je jezelf een enorme dienst als je alle afleiding, denk telefoon, mail, enzovoorts, tijdelijk buiten sluit.

Goed, ik ben even niet bereikbaar. Heb net een papier en potlood gepakt en zit aan de keukentafel. Ik klap nu mijn laptop dicht. Ik heb namelijk een blog te schrijven.

Marieke Kooiman

Oh ja, als je in een herfstvakantie iets leuks wilt doen, heb je dat gewoon vooraf te plannen, maar daarover een andere keer meer.

Met aandacht en goede zorg

Met aandacht en goede zorg

door | 17 apr, 2018 | Uncategorized

Ik woon in een niet al te grote gemeente aan een eeuwenoud kanaal. 

Karakteristiek is de ononderbroken bomensingel aan de oostzijde van het kanaal. Jarenlang is er vrijwel geen onderhoud uitgevoerd aan de bedoelde bomen. Daardoor staan ze er nu niet al te florissant bij. De eerder genoemde gemeente heeft een wettelijke onderhoudsplicht en is bezig met het wegwerken van het achterstallige onderhoud aan de bomen in de hele gemeente. 

Het gebied waar ik woon schijnt aan de beurt te zijn en daarom werden alle dorpsbewoners uitgenodigd voor een informatiebijeenkomst. Ik houd erg van bomen, dus ik schreef dat datum direct in mijn agenda.

Nu moet je weten dat ik niet altijd even goede ervaringen heb met de gemeente.   Ik zag het al helemaal voor me: een paar gemeente-ambtenaren met een PowerPoint met daarin een volledig uitgewerkt plan. In dat plan allerlei beleidsregels en argumenten ter ondersteuning van het plan om het grootste deel van de bomen om te hakken. Veiligheid, te duur et cetera. 

Dus ik las me in over bomen, beleid, Beschermd Dorpsgezicht etc, verzamelde al mijn moed en strijdlust en liep met mijn mapje met informatie onder de arm naar het dorpshuis.

Er kwam inderdaad een gemeente-ambtenaar samen met twee mensen van een boomverzorgingsbedrijf.  En er was inderdaad een PowerPoint.

Maar er was geen plan. Er waren alleen feiten over de huidige situatie. En een keurige toelichting over hoe die feiten verzameld waren. En er was een uitleg over hoe de gemeente samen met de bewoners tot een plan wilde komen. 

We spraken met elkaar over wat we wel en niet wilden en maakten aantekeningen voor de gemeente. Er was tijd voor de beantwoording van vragen en we kregen een datum voor de volgende informatie-avond. 

Ontspannen en met een grote glimlach liep ik naar huis.

Hier, in mijn eigen kleine dorp, liet de gemeente zien hoe je iets kunt aanpakken met aandacht en goede zorg.